Her insanın görünmeyen bir sırt çantası vardır.
Dışarıdan sıradan bir yürüyüş gibi görünse de, bazı insanlar içten içe dağları devirmeye çalışır.
Çünkü psikolojik yük, fiziksel olandan çok daha sessiz, çok daha derin bir iz bırakır.
Çocuklukta duyulmayan bir ses, gençlikte hissedilmeyen bir sevgi, yetişkinlikte hayal kırıklığına dönüşür. Ve kişi, çoğu zaman farkında olmadan bu duyguları taşır, bastırır, normalleştirir.
“Bir şeyim yok.”
Bu cümle, çoğu zaman ruhun “yardım et” diye fısıldamasıdır.
Ama ne yazık ki susarak büyümeyi, gülerek acıyı saklamayı öğrendik.
Psikolojik iyi oluş, yalnızca mutlu olmak değil; duyguları tanımak, anlamak, onlarla barışmaktır.
Bazen terapiyle, bazen kendini yazarak, bazen bir dostla konuşarak...
Ama en çok da kendine dürüst olarak.
Çünkü bastırdığın her duygu, susan bir çocuk gibi içinde büyür.
Ve zamanı geldiğinde seni içinden susturur.
Kendine şu soruyu sor:
Bugün nasılsın, gerçekten?
Ve bu soruya cesurca cevap verebiliyorsan, iyileşmenin ilk adımını çoktan attın demektir.
Dışarıdan sıradan bir yürüyüş gibi görünse de, bazı insanlar içten içe dağları devirmeye çalışır.
Çünkü psikolojik yük, fiziksel olandan çok daha sessiz, çok daha derin bir iz bırakır.
Çocuklukta duyulmayan bir ses, gençlikte hissedilmeyen bir sevgi, yetişkinlikte hayal kırıklığına dönüşür. Ve kişi, çoğu zaman farkında olmadan bu duyguları taşır, bastırır, normalleştirir.
“Bir şeyim yok.”
Bu cümle, çoğu zaman ruhun “yardım et” diye fısıldamasıdır.
Ama ne yazık ki susarak büyümeyi, gülerek acıyı saklamayı öğrendik.
Psikolojik iyi oluş, yalnızca mutlu olmak değil; duyguları tanımak, anlamak, onlarla barışmaktır.
Bazen terapiyle, bazen kendini yazarak, bazen bir dostla konuşarak...
Ama en çok da kendine dürüst olarak.
Çünkü bastırdığın her duygu, susan bir çocuk gibi içinde büyür.
Ve zamanı geldiğinde seni içinden susturur.
Kendine şu soruyu sor:
Bugün nasılsın, gerçekten?
Ve bu soruya cesurca cevap verebiliyorsan, iyileşmenin ilk adımını çoktan attın demektir.