Aşk herşeyi affeder mi?

Aşk, her şeyi affedecek kadar geniş bir deniz değildir;
O, derin ve sınırlı bir okyanustur, dalgaları bazen sert, bazen sakin.
Nankörlüğü affetmez mesela;
Bir kalbin sevgiyle beslenip, sonra karşılıksız bırakılmasıdır bu.
O saf, temiz duygunun karşılıksız kalmasıdır,
Ve bu yarayı aşk, ne yazık ki sarmaktan acizdir.

Kurgularla suçlanmayı da bağışlayamaz;
Masumiyetin lekelenmesi, yalanların ardına gizlenmek demektir.
Birini haksız yere suçlamak, sevginin temelini kırmak,
Aşkın en hassas tellerini koparmaktır.

Ve haksızlığa uğramayı...
O, aşkın en derin sarsıntısıdır.
Adaletin olmadığı yerde sevgi de susar,
Ve kalp kırıklarıyla dolu bir sessizliğe gömülür.

Çünkü aşk, sadece güzel anlardan ibaret değildir;
O, gerçeklerin yüzleştiği, sınandığı bir mücadeledir aynı zamanda.
Bir yanıyla affetmektir, ama bazen de affetmemek;
Kendini korumak, değerini bilmek ve yıkılmamak demektir.

Aşk, bazen en acı gerçeği görmek,
Kendini ve karşındakini tanımak,
Ve sınırlarını çizmek zorunda kalmaktır.

İşte bu yüzden; aşk, her şeyi affetmez.
Çünkü gerçek sevgi, saygıyla başlar,
Ve nankörlükle, haksızlıkla, yalanla bitmez.
Aşk, bazen vazgeçmektir;
Kendi ruhunu, kendi huzurunu korumaktır.